دلنوشت

داشتم فکر می کردم چقدر آدما از دور قشنگ ترن! یا متفاوت تر! وقتی بهشون نزدیک میشی و واقعیتاشون و می بینی و تفاوت رفتارشون یا حرفاشون و اون که می خواستن نشون بدن هستن و نبودن و میبینی اصلا کل ذهنیتت خراب میشه و چه حیف.. ولی اونایی هستن که هرچی بیشتر میشناسیشون به چشمت قشنگتر میان؟ اونایی که تو هر مکالمه تو هر دیدار یه بعد دیگه ازشون و می بینی که نمی دوستی؟ اونایی که تو طول زمان بیشتر شباهتاشون و به خودت می بینی؟ همونا که باهاشون حرف برای گفتن داری و از هم صحبتی باهاشون لذت می بری و زمان زود می گذره؟ اونا خیلی قشنگن دلنوشت...

می دونی یکی از چیزایی که در من rebrand شده چیه؟؟ یک بار اشتباه با من صحبت کن و رفتار کن دیگه به خاطرات می پیوندی خدا نگهدارت :) دلنوشت...

چرا وقتی که همه چیو تموم می کنم میای کرم می ریزی؟تو که آخه آدم باشخصیتی هستی قصد اذیت کردن نداری می دونم می شناسمت من جان دلم ابلهپس چرا؟ چرا تکلیفت با خودت مشخص نیست؟ چرا انقدر همه چیو برای خودت سختش می کنی؟ چرا جفتمون و اذیت می کنی؟؟ چرا می ترسی؟ دیگه ماه پیش قصه به آخر رسید توام در دفتر و بستی خودت الان چته؟ چی می خوای به من بفهمونی دوباره؟ ببین من دیگه هیچی نمی فهمم چیزی برای گفتن نباید مونده باشه بعد از آخرین حرفایی که زدیم من‌از ب بسم الله تا آخرش و جز‌ به جز نوشتم گفتم توام گفتی هرچی که برای گفتن داشتی خیلی مستقیم پس اگه دوباره می خوای غیر مستقیم چیزیو بگی به من بدون که من ذره ای متوجه نخواهم شد چون نمی خوام بفهمم چون نمی خوام بازی تکرار شه من هیچ چیزیو به خودم نمی گیرم اگه هنوز حرفی هست مرد باش مثل من! مرد باشو بگو "بگو اگه هنوزم بینمون داستانی هست" اگه نه سرت سلامت عزیز دلم من هنوزم دوست دارم ولی دیگه گذشتم از پای تو موندن دارم زندگیمو می کنم تو فقط تیکه ای از قلبمی که اونجا جا داری ولی من گذشتم جان دلم دیر کردی ولی دیرتر نشه.. دلنوشت...